Oltin baliq ertagi O'zbek, Rus va Ingliz tilida

Oltin baliq ertagi O'zbek, Rus va Ingliz tilida

Mundarija:
O'zbek tilida
Rus tilida
Ingliz tilida


O'zbek tilida matn/tekst:


Baliqchi va baliq haqida ertak (A.S. Pushkin):
O‘tgan choqda dengiz bo‘yida,
Chol va kampir umr surgandi;
Yer to‘lada — eski uyida
O‘ttiz uch yil birga turgandi.
Chol to‘r solib ovlarkan baliq,
Kampir esa yigirar urchiq.
Chol dengizga to‘r solsa bir gal,
Baqa yaproq ilindi yolg‘iz.
To‘r solganda chol ikkinchi gal
Ilindi-ku dengiz o‘lani.
To‘r solganda chol uchinchi gal,
To‘rga tushdi bir kichik baliq,
Jo‘n baliqmas, naq oltin baliq,
Oltin baliq xuddi odamday,
Tilga kirib yolvorib qoldi:
«Qo‘yib yubor dengizga, bobo,
Katta to‘lov to‘layman senga,
Ko‘ngling ne tilasa bergayman»
Hayron bo‘ldi, qo‘rqib ketdi chol:
O‘ttiz uch yil baliq ovladi,
Ammo baliq so‘zlaganini,
Eshitmagan edi umrida.
Chol baliqni qo‘yib yubordi,
Shunday dedi unga mehribon:
«Oltin baliq, tangri yor bo‘lsin,
Kerak emas menga to‘loving,
Mayli, tushgil moviy dengizga,
Erkin-erkin o‘ynab yuraver!»

Chol qaytdi-da kampir yoniga,
Aytdi shundoq qiziq mo‘jiza:
«Tutib oldim bugun bir baliq;
Jo‘n baliqmas — naq oltin baliq;
Baliq tilga kirib so‘zladi,
Ko‘p yalindi qo‘yib yubor, deb,
O‘z uyiga — moviy dengizga;
Katta to‘lov to‘layin, dedi,
Ne istasang berayin, dedi;
Men olgani botinolmadim,
Qo‘yvordim moviy dengizga»

Cholni qarg‘ay boshladi kampir:
«Ey tentak chol, go‘l, devona chol!
Ololmabsan baliqdan to‘lov!
Hech bo‘lmasa bitta tog‘ora —
So‘rab olmaysanmi undan sen,
Tog‘oramiz teshik-ku axir!»

Chol jo‘nadi moviy dengizga,
Mavj urmoqda dengiz qarasa,
Chaqirdi u baliqni suvdan,
Baliq chiqib so‘radi undan:
«Nima kerak senga, chol bobo?»
Ta’ zim bilan javob berar chol:
«Poshsho baliq, holimga achin,
Xo‘b urishdi kampirim meni:
Tinchlik bermas, qariding demas,
Kerak emish yangi tog‘ora,
Tog‘oramiz teshilgan axir».
Oltin baliq aytadi javob:
«Qayg‘urmagil, tangri yor bo‘lsin,
Borgil, berdim yangi tog‘ora».
Chol qaytsaki kampir yoniga,
Tog‘oralik bo‘libdi kampir.
Lekin urishdi kampir battarroq:
«Ey tentak chol, go‘l, devona chol!
Kir tog‘ora so‘rab oldingmi?
Kir tog‘ora mol bo‘larmidi?
Jo‘na, tentak, baliqqa borgil,
Ta’zim qil-u, endi uy so‘ra».

Chol jo‘nadi moviy dengizga,
(Moviy dengiz loyqalanardi)
Chaqirdi u baliqni suvdan,
Baliq chiqib so‘radi undan:
«Nima kerak senga, chol bobo?»
Ta’ zim qilib shunday dedi chol:
«Poshsho baliq, holimga achin,
Meni kampir qarg‘adi battar,
Tinchlik bermas, qariding, demas,
Jag‘i tinmas, uy so‘rab nuqul».
Oltin baliq aytadi javob:
«Qayg‘urmagil, tangri yor bo‘lsin,
Borgil, uy ham bo‘ladi nasib».
Yerto‘lasi tomon qaytsa chol,
Yerto‘ladan iz ham qolmabdi,
Mo‘rilari g‘ishtdan, oqlangan,
Eman yog‘ochidan yasalgan —
Darvozalik bir uy turibdi,
Uy yonida mehmonxona bor.
Derazaning yonida esa,
O‘tiribdi kampir taltayib,
Qarg‘amoqda cholni battarroq:
«Ey tentak chol, go‘l, devona chol!
Kelib-kelib uy so‘rabsan-da!
Jo‘na darrov baliq yoniga,
Ta’zim qilgin unga sen tag‘in:
Qora dehqon bo‘lmayman ortiq,
Men — begoyim bo‘lish istayman!»
Chol jo‘nadi moviy dengizga,
(Dengiz notinch, to‘lqin urmoqda).
Chaqiradi baliqni suvdan,
Baliq chiqib so‘radi undan:
«Nima kerak senga, chol bobo?»
Ta’zim qilib chol shunday dedi:
«Poshsho baliq, holimga achin,
Kampirni jin urdi battarroq,
Tinchlik bermas, qariding, demas,
Qora dehqon bo‘lmasmish ortiq,
U begoyim bo‘lish istarmish!»
Oltin baliq aytadi javob:
«Qayg‘urma, bor, tangri yor bo‘lsin»!

Chol qaytadi kampir yoniga.
Nima ko‘rar? Baland bir saroy;
Peshayvonda turar kampiri,
Suvsar po‘stin uning egnida,
Boshida ham alvon dakana,
Qator-qator inju bo‘ynida,
Qo‘llarida oltin uzuklar,
Oyog‘ida qirmizi etik.
Atrofida oqsoch xotinlar,
Qoq o‘rtada kampir turardi,
Sochlaridan sudrab urardi,
Kampiriga so‘z qotadi chol:
«Salom, aslzoda, begoyim!
Ko‘ngling endi to‘ldi shekilli!»
Kampir unga o‘shqirdi battar,
Otxonada ishlashga soldi.
O‘tdi hafta ketidan hafta,
Kampir tag‘in mindi qahriga.
Baliq tomon yo‘lladi cholni:
«Tez bor, ta’zim qilgil baliqqa:
Ortiq men begoyim bo‘lmayman,
Poshsho xotin bo‘lish xohlayman!»
Qo‘rqib ketdi chol, shunday dedi:
«Eshak miya yedingmi, kampir?
Yurish-turish nima — bilmays
Poshsholik masxara bo‘ldimi!»
Kampir battar mindi qahriga:
Chol yuziga tarsaki urdi:
«Qora dehqon, qanday botinding,
Kim qo yipti senga so z aytmoq,
Menga — menday begoyimga-ya?
Yaxshilikcha jo‘nab qol, deyman,
Jo‘natgayman bog‘lab, bormasang».

Chol dengizga qarab yo‘l oldi,
(Moviy dengiz qora rang oldi).
Chaqirdi u baliqni suvdan,
Baliq chiqib so‘radi undan:
«Nima kerak senga, chol bobo?»
Ta’ zim qilib so‘z aytadi chol:
«Poshsho baliq, holimga achin!
Kampir tag‘in boshladi g‘avg‘o!
Bo‘lmas emish ortiq begoyim,
Bo‘lur emish erkin malika!..»
Oltin baliq beradi javob:
«Qayg‘urmagil, tangri yor boisin!
Mayli, kampir bo‘lur malika!»
Chol qaytadi tez kampir yoniga,
Qarasaki, shohona qasr,
Qasr to‘rida ko‘rinar kampir,
O‘tirardi malika bo‘lib.
Xizmatida beklar, amirlar,
Asl sharob quyib bermoqda,
Ham malika quymoq yemoqda;
Atrofida talay yasovul,
Yelkalarda oyboltalari.
O‘rab turar endi bahaybat,
Buni ko‘rib, qo‘rqib ketdi chol,
Va so‘z aytar yetti bukilib:
«Savlatli malikam, salomalaykum!
Shoyad endi to‘lgandir ko‘ngling!»
Qayrilib ham boqmadi kampir:
«Tez haydang!» deb buyurdi, xolos
Sakrab turib beklar, amirlar,
Cholni sudrab hayday soldilar.
Yasovullar eshik yonida
Sal bo‘lmasa chopayozdilar.
Mazax qilib qoldi olamon:
— Qilig‘ingdan topding, nodon chol.
Bundan keyin bo‘lg‘usi saboq:
O‘z ko‘rpangga qarab cho‘z oyoq!

O‘tdi hafta ketidan hafta
Kampir battar mindi qahriga;
Erini izlatar chopar yuborib,
Cholni topib keldilar axir.
Kampir shunday dedi choliga:
«Jo‘na tag‘in baliq yoniga,
Ta’ zim qilib, o‘tingil darrov,
Bo‘lmagayman ortiq malika,
Dengiz shohi bo‘lish istayman,
Xizmatimda tursin baliq ham,
Baliq bo‘lsin menga chopovul! »
Botinolmas so‘z aytishga chol,
Bo‘la olmas kampir so‘zini;
Tag‘in bordi moviy dengizga,
Qora quyun ko‘rar dengizda:
To‘lqinlar o‘shqirar g‘azabkor,
Ham to‘lg‘anar, ham uvlar tinmay,
Chol chaqirar baliqni suvdan,
Baliq chiqib so‘radi undan:
«Nima kerak senga, chol bobo?»
Ta’ zim qilib unga ay tar chol:

«Poshsho baliq, holimga achin,
Jonga tegdi la’nati kampir,
Ortiq bo‘lmas emish malika,
Dengiz shohi bo‘lish istarmish,
Va dengizda yashash istarmish,
Sen ham borarmishsan xizmatga,
Bo‘larmishsan unga chopovul».

Bitta so‘z ham demadi baliq,
Suvga urib dumini faqat,
G‘oyib bo‘ldi dengiz tagiga.
Javob kutib turdi sho‘rlik chol,
Uzoq qolib dengiz bo‘yida.
Qaytdi kampir yoniga axir,
Ko‘rsa: tag‘in o‘sha yerto‘la,
Bo‘sag‘ada o‘tirar kampir,
Qarshisida teshik tog‘ora.
(- A.S. Pushkin
— Mirtemir tarjimasi)


Oltin baliq ertagi o'zbek tilida Video ko'rish:VIDEO


Rus tilida matn/tekst:


Сказка о рыбаке и рыбке
Жил старик со своею старухой
У самого синего моря;
Они жили в ветхой землянке
Ровно тридцать лет и три года.
Старик ловил неводом рыбу,
Старуха пряла свою пряжу.
Раз он в море закинул невод —
Пришёл невод с одною тиной.
Он в другой раз закинул невод —
Пришёл невод с травой морскою.
В третий раз закинул он невод —
Пришёл невод с одною рыбкой,
С не простою рыбкой — золотою.
Как взмолится золотая рыбка!
Голосом молвит человечьим:
«Отпусти ты, старче, меня в море!
Дорогой за себя дам откуп:
Откуплюсь чем только пожелаешь».
Удивился старик, испугался:
Он рыбачил тридцать лет и три года
И не слыхивал, чтоб рыба говорила.
Отпустил он рыбку золотую
И сказал ей ласковое слово:
«Бог с тобою, золотая рыбка!
Твоего мне откупа не надо;
Ступай себе в синее море,
Гуляй там себе на просторе».

Воротился старик ко старухе,
Рассказал ей великое чудо:
«Я сегодня поймал было рыбку,
Золотую рыбку, не простую;
По-нашему говорила рыбка,
Домой в море синее просилась,
Дорогою ценою откупалась:
Откупалась чем только пожелаю
Не посмел я взять с неё выкуп;
Так пустил её в синее море».
Старика старуха забранила:
«Дурачина ты, простофиля!
Не умел ты взять выкупа с рыбки!
Хоть бы взял ты с неё корыто,
Наше-то совсем раскололось».

Вот пошёл он к синему морю;
Видит — море слегка разыгралось.
Стал он кликать золотую рыбку.
Приплыла к нему рыбка и спросила;
«Чего тебе надобно, старче?»
Ей с поклоном старик отвечает:
«Смилуйся, государыня рыбка,
Разбранила меня моя старуха,
Не даёт старику мне покою:
Надобно ей новое корыто;
Наше-то совсем раскололось».
Отвечает золотая рыбка:
«Не печалься, ступай себе с богом.
Будет вам новое корыто».

Воротился старик ко старухе,
У старухи новое корыто.
Ещё пуще старуха бранится:
«Дурачина ты, простофиля!
Выпросил, дурачина, корыто!
В корыте много ль корысти?
Воротись, дурачина, ты к рыбке;
Поклонись ей, выпроси уж избу».

Вот пошёл он к синему морю
(Помутилося синее море).
Стал он кликать золотую рыбку.
Приплыла к нему рыбка, спросила:
«Чего тебе надобно, старче?»
Ей старик с поклоном отвечает:
«Смилуйся, государыня рыбка!
Ещё пуще старуха бранится,
Не даёт старику мне покою:
Избу просит сварливая баба».
Отвечает золотая рыбка:
«Не печалься, ступай себе с богом,
Так и быть: изба вам уж будет».

Пошёл он ко своей землянке,
А землянки нет уж и следа;
Перед ним изба со светёлкой,
С кирпичною, белёною трубою,
С дубовыми, тесовыми вороты.
Старуха сидит под окошком,
На чём свет стоит мужа ругает:
«Дурачина ты, прямой простофиля!
Выпросил, простофиля, избу!
Воротись, поклонись рыбке:
Не хочу быть чёрной крестьянкой,
Хочу быть столбовою дворянкой».

Пошёл старик к синему морю
(Неспокойно синее море).
Стал он кликать золотую рыбку.
Приплыла к нему рыбка, спросила:
«Чего тебе надобно, старче?»
Ей с поклоном старик отвечает:
«Смилуйся, государыня рыбка!
Пуще прежнего старуха вздурилась,
Не даёт старику мне покою:
Уж не хочет быть она крестьянкой
Хочет быть столбовою дворянкой».
Отвечает золотая рыбка:
«Не печалься, ступай себе с богом».

Воротился старик ко старухе,
Что ж он видит? Высокий терем.
На крыльце стоит его старуха
В дорогой собольей душегрейке,
Парчевая на маковке кичка,
Жемчуги огрузили шею,
На руках золотые перстни,
На ногах красные сапожки.
Перед нею усердные слуги;
Она бьёт их, за чупрун таскает.
Говорит старик своей старухе:
«Здравствуй, барыня-сударыня дворянка!
Чай, теперь твоя душенька довольна».
На него прикрикнула старуха,
На конюшне служить его послала.

Вот неделя, другая проходит,
Ещё пуще старуха вздурилась;
Опять к рыбке старика посылает:
«Воротись, поклонись рыбке:
Не хочу быть столбовою дворянкой.
А хочу быть вольною царицей».
Испугался старик, взмолился:
«Что ты, баба, белены объелась?
Ни ступить, ни молвить не умеешь.
Насмешишь ты целое царство».
Осердилася пуще старуха,
По щеке ударила мужа.
«Как ты смеешь, мужик, спорить со мною,
Со мною, дворянкой столбовою?
Ступай к морю, говорят тебе честью;
Не пойдёшь, поведут поневоле».

Старичок отправился к морю
(Почернело синее море).
Стал он кликать золотую рыбку.
Приплыла к нему рыбка, спросила:
«Чего тебе надобно, старче?»
Ей с поклоном старик отвечает:
«Смилуйся, государыня рыбка!
Опять моя старуха бунтует:
Уж не хочет быть она дворянкой,
Хочет быть вольною царицей».
Отвечает золотая рыбка:
«Не печалься, ступай себе с богом!
Добро! будет старуха царицей!»

Старичок к старухе воротился,
Что ж? пред ним царские палаты,
В палатах видит свою старуху,
За столом сидит она царицей,
Служат ей бояре да дворяне,
Наливают ей заморские вина;
Заедает она пряником печатным;
Вкруг её стоит грозная стража,
На плечах топорики держат.
Как увидел старик-испугался!
В ноги он старухе поклонился,
Молвил: «Здравствуй, грозная царица!
Ну теперь твоя душенька довольна?»
На него старуха не взглянула,
Лишь с очей прогнать его велела.
Подбежали бояре и дворяне,
Старика взашей затолкали.
А в дверях-то стража подбежала,
Топорами чуть не изрубила,
А народ-то над ним насмеялся:
«Поделом тебе, старый невежа!
Впредь тебе, невежа, наука:
Не садися не в свои сани!»

Вот неделя, другая проходит,
Ещё пуще старуха вздурилась:
Царедворцев за мужем посылает.
Отыскали старика, привели к ней.
Говорит старику старуха:
«Воротись, поклонися рыбке.
Не хочу быть вольною царицей,
Хочу быть владычицей морскою,
Чтобы жить мне в окияне-море,
Чтоб служила мне рыбка золотая
И была б у меня на посылках».

Старик не осмелился перечить,
Не дерзнул поперёк слова молвить.
Вот идёт он к синему морю,
Видит, на море чёрная буря:
Так и вздулись сердитые волны,
Так и ходят, так воем и воют.
Стал он кликать золотую рыбку.
Приплыла к нему рыбка, спросила:
«Чего тебе надобно, старче?»
Ей старик с поклоном отвечает:
«Смилуйся, государыня рыбка!
Что мне делать с проклятою бабой?
Уж не хочет быть она царицей,
Хочет быть владычицей морскою:
Чтобы жить ей в окияне-море,
Чтобы ты сама ей служила
И была бы у ней на посылках».
Ничего не сказала рыбка,
Лишь хвостом по воде плеснула
И ушла в глубокое море.
Долго у моря ждал он ответа,
Не дождался, к старухе воротился
Глядь: опять перед ним землянка;
На пороге сидит его старуха,
А пред нею разбитое корыто.


Oltin baliq ertagi rus tilida Audio tinglash: > AUDIO

Oltin baliq ertagi rus tilida Video ko'rish:VIDEO


Ingliz tilida matn/tekst:


Once there lived a poor fisherman and his nagging wife. One day, the fisherman went to the sea and caught a golden fish. The fish pleaded, “Oh, please let me go! I am the king of the sea! I will grant you any wish!” The fisherman was surprised to see the golden fish, and let it go. He went home and told this to his wife and she became angry. She said, “You fool! You should have asked for a new bathtub! Haven’t you seen how bad our old one is?” So, the fisherman went to the sea again and told the golden fish about his wife’s wish. When he came home, he found a brand new bathtub, but the greedy wife was not happy. She ordered, “Go to the fish again and ask him for a big house now!”

The fisherman was scared of his wife and he went to see the golden fish again. When the fish heard about the new wish he said, “I will grant you the wish because you are kind. Go, be happy!”

When the fisherman reached home, he found the wife in a palace wearing expensive clothes. But the ungrateful wife was still not satisfied and ordered, “Go find that fish right now and ask him to make me the queen of this world! Go!”

The witless fisherman ran to find the fish. However, this time, the little golden fish did not appear. Suddenly, there was a flash of lightning and a bolt of thunder. He ran home to find that the golden fish had taken back all the wishes. The fisherman realised that if he had not listened to his greedy wife, they would not have lost the bathtub or the palace and would have been very rich.


Oltin baliq ertagi ingliz tilida Video ko'rish:VIDEO